Katalizator w Twoim aucie odmówił posłuszeństwa? Cóż, prędzej czy później czeka to każdego właściciela samochodu. Jeżeli jednak obawiasz się wysokich kosztów związanych z wymianą tego elementu na nowy, to mamy dla Ciebie doskonałą wiadomość. Możesz je naprawdę istotnie obniżyć, oddając katalizator do recyklingu. O co właściwie chodzi? Czytaj dalej!
Chcesz kupić ciągnik siodłowy z drugiej ręki? Używane Volvo to jedna z najpopularniejszych opcji na polskim rynku. Co sprawia, że ciężarowe auta tej szwedzkiej marki cieszą się tak ogromnym zainteresowaniem? Czy ciągniki siodłowe ze Skandynawii rzeczywiście są tak dobre, jak głoszą opinie o nich? Przekonajmy się!
Ciężarowe Volvo nie bez powodu są tak popularne. Czy to model FH16 czy FH13, te samochody oferują szereg zalet, które nie sposób przecenić. Owszem, mają pewne wady (jak choćby ponadprzeciętne zapotrzebowanie na paliwo), ale nie przekreślają one opłacalności zakupu takiego pojazdu. Bo w gruncie rzeczy to auta solidne jak szwedzka stal!
Auta hybrydowe, które jeszcze kilka lat temu były na rynku swoistym novum, dziś stanowią już właściwie codzienny widok na drogach w całej Europie. Chyba nic w tym dziwnego, bo takiemu autu nie tylko niestraszna jest Warszawa ze swoimi korkami, ale i w trasie całkiem nieźle sobie poradzi. Palmę pierwszeństwa w segmencie aut z napędem alternatywnym od lat dzierżą modele z dumnym napisem Toyota Hybrid. Cóż – to przecież właśnie Japończycy są prekursorami tej technologii!
Wideorejestrator może być istotnym dowodem niewinności. Fot: pxhere.com
Chyba każdy z nas oglądał kiedyś filmiki z kamerek internetowych nagrane w Rosji (i innych krajach byłego ZSRR). Styl jazdy tamtejszych kierowców przypomina nieco tandetne komedie lub filmowe dramaty, ale faktem jest, że wielu osobom takie nagrania uświadomiły przydatność posiadania wideorejestratora w samochodzie.
W przypadku polskiego rynku można mówić konkretnie o jednym operatorze, niemniej jego zachowanie posłużyć też może jako przykład na możliwości stojące przed wielkimi firmami, które już posiadają miliony klientów – obsługując jedną z najbardziej powszechnych usług na świecie, czyli telekomunikację. Każdy z czterech największych operatorów komórkowych w Polsce posiada łącznie ponad 10 mln klientów (wiele osób używa więcej niż jednej karty SIM) i każdy rozszerza swoje usługi na różne sposoby. Marka Play postanowiła na koniec 2017 roku wprowadzić właśnie ubezpieczenia. I (nie)dogodnością w tym przypadku jest fakt, że oferta skierowana jest wyłącznie do osób, które na co dzień korzystają z abonamentu komórkowego w sieci – nawet jeśli dostępne ubezpieczenia nie ograniczają się jedynie do spraw związanych z telekomunikacją i posiadanym aparatem. Jeśli nie posiadacie akurat abonamentu w tej sieci – mimo wszystko aplikacja na Androida i iPhone’a, jaką stworzyła sieć, może być ciekawym przykładem na to, jak w przyszłości może zostać „zdigitalizowana” kolejna dziedzina życia i handlu, którą dotychczas przeprowadzano głównie osobiście. Zamiast agenta, doradcy, rozmówcy itp., klient może/musi korzystać z usługi samodzielnie, obsługując własnoręcznie zautomatyzowaną aplikację na komórce. W niektórych krajach jest to już model bardzo częsty, choć w Polsce nadal zwraca uwagę.
Coraz więcej firm próbuje upowszechnić zakup ubezpieczeń przez aplikację na smartfon. Źródło: Pixabay.com.
Przyjęta w polskim Sejmie w pierwszej połowie listopada ustawa była przez długi czas gorąco omawiana w branży, jako że nie było pewne, w jaki konkretnie sposób polski rząd zaadaptuje krajowe prawo do wymagań ogłoszonej w 2016 roku dyrektywy unijnej. Tymczasem stawką odpowiedniego kształtu ustawy miały być losy nawet całych zawodów związanych obecnie z ubezpieczeniami. O atmosferze wokół ustawy niech świadczy fakt, że jeszcze w styczniu na łamach portalu Onet dziennikarze pisali, iż ustawa może „zlikwidować zawody agenta i brokera ubezpieczeniowego”, „doprowadzić do upadku wielu polskich firm” oraz „pozbawić zatrudnienia 140 tys. ludzi”. Już wtedy było raczej jasne, że aż takiej skali przewrót na pewno się nie szykuje, a ustawa długo przechodziła przez różnorakie konsultacje i zakładane poprawki. Niemniej, jako możliwe interpretacje dyrektywy wymieniano nieraz zmiany, które faktycznie miałyby ogromny wpływ na kształt rynku, jak na przykład zakaz pobierania prowizji ubezpieczeniowych – co mogłoby faktycznie unicestwić możliwość pracy jako agent czy broker. Ogółem jednak głównym celem ustawy w założeniu miała być obrona interesów klienta, między innymi poprzez wprowadzenie zasad obowiązujących wszystkie podmioty na rynku ubezpieczeń – takie same brokerów, jak i towarzystwa. Widać to nawet w kwestii nazewnictwa – ustawa o dystrybucji ubezpieczeń ma zastąpić ustawę o pośrednictwie ubezpieczeniowym, uchwaloną w roku 2003. Jakie są najważniejsze zmiany, które pozostały w obecnej wersji ustawy?
Agenci ubezpieczeniowi będą musieli informować o swojej prowizji w cenie każdego produktu. Źródło: Pixabay.com.
W świetle nowych przepisów mających za niedługo potencjalnie zmienić rynek pośrednictwa ubezpieczeniowego, można na różne sposoby odbierać wnioski z raportu Komisji Nadzoru Finansowego dotyczącego rynku brokerskiego w roku 2016. Został on opublikowany w listopadzie, niemniej rekompensatą za oczekiwanie jest jedno z bardziej wiarygodnych i oficjalnych opracowań dotyczących całokształtu polskiego rynku pośrednictwa. Za najważniejszą można uznać informację o rosnących wpływach z prowizji – innymi słowy, rynek się zwyczajnie powiększa. Ponadto rośnie sama liczba instytucji zajmujących się pośrednictwem, choć w nieco wolniejszym tempie, niż w poprzednich latach. W roku 2016 wydano 86 zezwoleń w zakresie ubezpieczeń oraz 6 na assistance. Z kolei z rejestru wykreślono 40 brokerów. Ogółem więc, na koniec roku brokerów było oficjalnie w Polsce 1365. Co może najważniejsze, łączna kwota prowizji przez nich zebranych znowu wzrosła w porównaniu z zeszłym rokiem, wynosząc tym razem niecałe 1,14 miliarda złotych. Przychody w tym względzie wzrosły więcej o niemal 9%, przy wzroście liczby brokerów o mniej niż 4% – branża opłacała się w 2016 roku nieco bardziej, niż w roku poprzednim. Jakie jeszcze wnioski przeglądowe na temat rynku wynikają z nowo opublikowanego raportu?
Brokerzy „przytulili” w tym roku więcej pieniędzy, niż kiedykolwiek wcześniej. Źródło: Pixabay.com.
Będąc miejscem, w którym spędzamy typowo 40 godzin w każdym tygodniu, miejsce pracy na pewno należy do tych, w których może przytrafić się nam jakaś mniejsza lub większa szkoda. Polska nie należy już do krajów, w których wypadki w pracy są wyjątkowo częste – według danych Eurostatu za 2013 czy 2014 rok, nasze państwo znajduje się mniej więcej pośrodku zestawienia wszystkich krajów Unii. Mniej niż 2 osoby na każde 100 tysięcy giną rocznie w wypadkach w pracy (w Rumunii jest to ponad 5 osób), a w kwestii mniej poważnych wypadków wskaźnik ten wynosi około 500 osób (we Francji czy Portugalii jest bliski 3000). Co prawda wyznacznik „poważnego wypadku” jest nieco względny (musi zostać zgłoszony i wywołać co najmniej 4 dni absencji poszkodowanego w pracy), ale na pewno ofiar śmiertelnych jest w Polsce znacznie mniej, niż 10 czy 15 lat temu. Niemniej – różnego typu wypadki są nadal dość prawdopodobne, a żeby być na nie gotowym, trzeba wiedzieć, jak się jest na nie ubezpieczonym. W tym przypadku można oczywiście dokładać z własnej ręki na indywidualnie skonstruowane polisy, ale większość pracowników i pracodawców „zadowala się” tym, co jest prawnie wymagane – czyli obowiązkowym ubezpieczeniem wypadkowym, które jest częścią typowych ubezpieczeń społecznych tak samo, jak to chorobowe. Jednak przyznawanie świadczeń na jego podstawie bynajmniej nie jest automatyczne. Co powinien zrobić poszkodowany?
Każdy ubezpieczony pracownik posiada prawa w razie wypadku w pracy. Źródło: Pixabay.com.
Wśród najpowszechniejszych ubezpieczeń zawsze wymienić można te obowiązkowe, a tzw. składka chorobowa jest obligatoryjna dla wyjątkowo szerokiego grona Polaków. Wystarczy bowiem pracować na umowę o pracę, i już taka składka jest jednym z podstawowych elementów wypłaty. Tak więc państwowe instytucje mają do obsłużenia kilkanaście milionów osób objętych taką koniecznością. Dla innych jednak taka składka jest jedynie możliwością, nie obowiązkiem. Kto pracuje na umowie-zleceniu czy też prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, składki chorobowej płacić nie musi, choć ma taką możliwość. Podstawowa wysokość takiej składki to 2,45% wynagrodzenia brutto, niemniej w kilku przypadkach trzeba sięgnąć po odpowiednie z góry ustalone kwoty, by odnaleźć jej minimalny koszt. Warto omówić tę instytucję, jako że wielu osobom składka na ubezpieczenie chorobowe myli się ze składką na ubezpieczenie zdrowotne. Może się wydawać, że to to samo, niemniej oba ubezpieczenia działają w inny sposób. Ogólnie rzecz biorąc: obowiązkowe także dla przedsiębiorców („płacić ZUS”) ubezpieczenie zdrowotne pozwala na korzystanie z publicznej opieki zdrowotnej, w tym choćby w ramach wizyt profilaktycznych, ale i czasami bardzo kosztownych zabiegów, jak operacje. Z kolei ubezpieczenie chorobowe ma w razie problemów ze zdrowiem zupełnie inne zastosowanie: pozwala uzyskać zasiłek chorobowy w okresie niezdolności do pracy. Warto pamiętać, iż ubezpieczenie chorobowe to także ta instytucja, w ramach której można liczyć na zasiłek macierzyński – a także zasiłek wyrównawczy czy opiekuńczy oraz świadczenia rehabilitacyjne.
Nieobecność w pracy z powodu choroby może wiązać się z wypłatą zasiłku – o ile pracownik płaci od swojej pensji ubezpieczenie. Źródło: Pixabay.com.
Jeśli posiadamy kilka ubezpieczeń i w jednym z towarzystw usłyszymy, że wypłaty nie będzie, bo byliśmy już ubezpieczeni gdzie indziej – często taka decyzja jest w pełni zgodna z prawem. Nie jest tak jednak w przypadku każdego ubezpieczenia. „Podwójne ubezpieczenie” jest na pewno niepraktyczne z punktu widzenia klienta w przypadku ubezpieczeń majątkowych, jako że według kodeksu cywilnego, domyślnie wypłata dla poszkodowanego nie może przekraczać sumy strat. Jak można się domyślić, taki przepis na pewno zniechęca do pewnych manipulacji i oszustw, przynajmniej w określonych sytuacjach. Jeśli ubezpieczymy na przykład mieszkanie, auto czy inną własność w dwóch zakładach, nie oznacza to wcale, że w razie szkody otrzymamy dwukrotnie więcej pieniędzy, niż wartość szkody – otrzymać powinniśmy dokładnie taką kwotę, tyle że może ona zostać wypłacona po połowie przez oba towarzystwa, w zależności od tego, na jakie konkretnie kwoty się w każdym z nich ubezpieczaliśmy. Możliwe jest teoretycznie, by np. w jednym zakładzie ubezpieczyć się na 50% wartości mieszkania, w innym na 30%, a innym na 20%… Niemniej, nie ma raczej powodu, by to robić, bo z założenia nie zapewnia to żadnych korzyści. Za to można sobie zagwarantować zużycie czasu sobie i agencjom, za co mogą nas oczywiście policzyć, chociażby poprzez stałe koszty typowe dla wielu polis. Zasada wydaje się prosta – w przypadku ubezpieczeń majątkowych praktycznie zawsze optymalną dla klienta opcją jest ubezpieczenie w jednej firmie na pełną wartość danej własności.
Różne posiadane ubezpieczenia na życie sumują swoją wartość w razie danej szkody. Źródło: Pixabay.com.